Zeeafzettingen zijn in hoofdzaak klei-achtige gronden. Ze zijn door de zee afgezet in relatief rustig water, in de vorm van wadplaten of kwelders. Op veel plaatsen is, onder moerassige omstandigheden, veenvorming opgetreden. Dit veen is vanaf de Middeleeuwen door ontginning en turfwinning grotendeels weer verdwenen. In droogmakerijen komt de oudere zeeklei zelfs weer geheel aan het oppervlak.
Zeeklei-afzetting in de vorm van wadplaten.
De oudste bewoningssporen op de zeeafzettingen dateren van de IJzertijd, circa 2500 jaar geleden. De gebieden met restveen raakten pas in de Middeleeuwen bewoond.
De zee-afzettingen zijn onderverdeeld in vijf categorieën:
Zee-afzettingen, IJzertijd / Romeinse tijd
Zee-afzettingen, Romeinse tijd
Zee-afzettingen, Middeleeuwen
Zee-afzettingen, met restveen
Zee-afzettingen, droogmakerij