Duinlandschap, schurveling / hoogte
Een bijzonder onderdeel van het Duinlandschap is het schurvelingen-landschap aan de binnenduinrand van Goeree. In de middeleeuwen werden de akkers daar omgeven met beplante, ongeveer een meter hoge walletjes, bedoeld tegen stuivend zand en als veekering: schurvelingen.
Waar deze akkers (oorspronkelijk) dicht begreppeld zijn en begroeid met elzen i.v.m. de brandstofwinning spreekt men van 'elzenmeten' (niet apart geïnventariseerd).
Eind 19de eeuw werden veel akkers afgezand om dichter bij het grondwater te kunnen komen en om de onder het zand aanwezige klei aan de oppervlakte te brengen. De teelt van handelsgewassen (uien, bonen, granen) werd daardoor mogelijk. Men wierp het zand op de schurvelingen die zodoende aanzienlijk verhoogd werden. De resulterende 2 tot 4 m hoge wallen noemt men 'hoagten'.